Vaak wordt C++ code opgesplitst in twee soorten files: header en source files.
De declaratie (interface) van een klasse staat vrijwel altijd in een header file: zo kunnen andere onderdelen in een programma deze declaratie binnen hun code ‘includen’.
Vaak is een klasse bedoeld om in andere onderdelen van een applicatie gebruikt te worden. Via een header file kunnen deze andere onderdelen de declaratie van de klasse includen. Voor C++ wordt meestal de extensie .hpp gebruikt voor header files.
De definitie (implementatie) van een klasse functie kan in de klasse declaratie staan (dus in de header file), zoals we hebben gedaan bij de lijn constructor. Dit wordt over het algemeen alleen gedaan met heel simpele functies. Niet-triviale functies worden in de bijbehorende implementatie file gezet: de source file. Voor C++ wordt meestal de extensie .cpp gebruikt voor implementatie files.
Over header files:
#ifndef/#define/#endif die zorgt dat er geen problemen ontstaan als een header meer dan 1 keer ge-include wordt. Dit heet een include Guard.line.hpp en line.cpp)#ifndef LINE_HPP
#define LINE_HPP
class line {
. . .
};
Codevoorbeeld 04-07 - Bescherming tegen multiple-inclusion in de file line.hpp
Een functie of methode is meestal onderdeel van een bepaalde klasse. Voor de lijn klasse (class line) staat de implementatie van de print functie in de line.cpp file. Buiten deze klasse declaratie moet je aangeven bij welke klasse de functie behoort: voor de naam van de functie zet je zijn klasse-naam en :: zetten, anders heb je het over een losse functie die niets met een klasse te maken heeft. Bínnen de klasse definitie zelf hoeft dat niet.
De scope waarbinnen een functie geldig is, heet namespace.
#include ”line.hpp”
void line::print(){
. . . // code
}
Codevoorbeeld 04-08 - Implementatie van een member-functie (= methode) in de file line.cpp